Księgowość pełna a uproszczona – na czym polega różnica?

Przepisy nakładają na przedsiębiorców obowiązek ewidencjonowania wszelkich operacji gospodarczych. Co do zasady przedsiębiorca może prowadzić uproszczoną księgowość w formie:

● podatkowej księgi przychodów i rozchodów,

● karty podatkowej,

● ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Wybór formy opodatkowania zwykle pozostaje w gestii przedsiębiorcy, jednak czasami ze względu na rodzaj prowadzonej działalności lub wielkość uzyskiwanych przychodów jego wybór może być ograniczony. Bywa też, że może być on zmuszony do prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli tzw. pełnej księgowości. Na czym polega różnica między księgowości pełną a uproszczoną? Uproszczona księgowość, jak sama nazwa wskazuje, jest mniej złożona. Nie wymaga posiadania dużej wiedzy z zakresu rachunkowości, nie jest tak angażująca, a co za tym idzie, jest również tańsza.

Nic nie stoi jednak na przeszkodzie, by dobrowolnie zdecydować się na prowadzenie ksiąg rachunkowych. W jakim celu? Chociażby po to, by mieć pełen ogląd sytuacji finansowej prowadzonego przedsiębiorstwa i podejmować na tej podstawie lepsze decyzje biznesowe. Szczegółowo analizować przychody i koszty, podejmować trafne decyzje dotyczące inwestycji czy optymalizacji podatkowej.

Na czym polega pełna księgowość?

Prowadzenie pełnej księgowości zakłada przede wszystkim znacznie szerszy zakres obowiązków. Konieczne jest bowiem prowadzenie ksiąg rachunkowych, a – pisząc precyzyjniej – księgi głównej i ksiąg pomocniczych. Konieczne jest również prowadzenie wykazu aktywów i pasywów oraz sporządzanie zestawienia obrotów i sald. Zwieńczenie pracy księgowych odpowiedzialnych za prowadzenie pełnej księgowości w firmie stanowi bilans oraz rachunek zysków i strat.

Na pełną księgowość decydują się przede wszystkim podmioty, które są do tego zobowiązane przepisami prawa, jednak warto zaznaczyć, że niesie ona za sobą wiele korzyści. Mowa nie tylko o wspomnianych już lepszych decyzjach oraz kontroli, ale również o większych szansach na ubieganie się o zewnętrzne finansowanie – m.in. kredyty bankowe czy wszelkiego rodzaju dotacje.

Kto zobowiązany jest do prowadzenia pełnej księgowości?

Prowadzenie pełnej księgowości samodzielnie jest jak najbardziej możliwe, jednak warto zaznaczyć, że jest to zadanie dość trudne i czasochłonne. Wymaga posiadania odpowiedniej wiedzy i doświadczenia. Między innymi z tego względu zadanie to zleca się zwykle biurom rachunkowym lub zatrudnia księgowego w ramach własnej struktury organizacyjnej.

Kto zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa zobowiązany jest do prowadzenia pełnej księgowości? Ustawodawca istnienie takiego obowiązku uzależnia od formy prawnej przedsiębiorstwa oraz wartości przychodów netto uzyskanych w poprzednim roku obrotowym.
Na dzień dzisiejszy do prowadzenia pełnej księgowości zobowiązane są m.in.:

● spółki handlowe (osobowe, kapitałowe, w organizacji);

● osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 2 000 000 euro;

● jednostki organizacyjne działających na podstawie prawa bankowego, przepisów o obrocie papierami wartościowymi, przepisów o świadczeniu usług finansowania społecznościowego dla przedsięwzięć gospodarczych, przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, przepisów o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, przepisów o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych lub przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, bez względu na wielkość przychodów;

● gminy, powiaty, województwa i ich związki;

● jednostki i zakłady budżetowe.

Grono podmiotów prawnie zobowiązanych do prowadzenia ksiąg rachunkowych jest tym samym mocno ograniczone.