Czym jest średni ważony koszt kapitału (WACC)?

Średni ważony koszt kapitału (WACC, ang. Weighted Average Cost of Capital) to miara kosztów finansowania przedsiębiorstwa przez wszystkie źródła, w tym kapitał własny, dług i preferencyjne akcje. Stanowi średnią ważoną kosztów każdego źródła kapitału, mierzoną proporcją, jaką każde źródło stanowi w strukturze kapitału firmy.

WACC jest używany do kilku różnych celów – m.in. do:

● oceny rentowności inwestycji – firma może porównać WACC z oczekiwaną stopą zwrotu z inwestycji, by w ten sposób określić, czy inwestycja jest opłacalna i warto podjąć ryzyko jej realizacji;

● obliczenia wartości przedsiębiorstwa – średni ważony koszt kapitału jest wykorzystywany w modelach wyceny, takich jak np. zdyskontowane przepływy pieniężne, do obliczenia obecnej wartości przyszłych przepływów pieniężnych;

● podejmowania decyzji dotyczących finansowania – firma może wykorzystać WACC, by porównać koszty różnych źródeł finansowania i na tej podstawie wybrać najbardziej opłacalne dla siebie rozwiązanie.

Jak poprawnie interpretować WACC?

Interpretacja średniego ważonego kosztu kapitału jest kluczowa dla zrozumienia, jak opłacalne są inwestycje oraz jak firma może skutecznie zarządzać swoimi finansami.

WACC można traktować jako minimalną stopę zwrotu, jaką firma musi osiągnąć z inwestycji, by pozostać rentowną. Jeśli ta stopa zwrotu jest niższa niż średni ważony koszt kapitału, inwestycja nie będzie opłacalna, ponieważ firma poniesie więcej kosztów na finansowanie, niż na niej zarobi.

WACC może również pełnić funkcję miary rentowności, ponieważ odzwierciedla średni koszt pozyskania kapitału. Im niższy średni ważony koszt kapitału, tym lepiej – w tym konkretnym przypadku oznacza tańsze finansowanie, co bezpośrednio przekłada się na wyższą wartość dla właścicieli.

Jak obliczyć koszt kapitału własnego? WACC wzór

Samodzielne obliczenie średniego ważonego kosztu kapitału wymaga skorzystania z nieco złożonego wzoru matematycznego:

WACC = (E/V) * Re + (D/V) * Rd * (1 - Tc)

Gdzie:
● E = wartość rynkowa kapitału własnego;
● D = wartość rynkowa zadłużenia;
● V = całkowita wartość rynkowa kapitału (E + D);
● Re = koszt kapitału własnego;
● Rd = koszt zadłużenia;
● Tc = stopa podatkowa.

Koszt kapitału własnego (Re) może być obliczony przy użyciu modelu CAPM (teoria zakładająca wycenę aktywów kapitałowych w oparciu na poziomie ryzyka):

Re = Rf + β * (Rm - Rf)

Gdzie:
● Rf = stopa zwrotu z papierów wartościowych pozbawionych ryzyka;
● β = beta firmy (miara zmienności jej akcji w stosunku do rynku);
● Rm = oczekiwana stopa zwrotu z rynku.

Czynniki wpływające na WACC:

● Koszt kapitału własnego (Re) – zależy on od ryzyka związanego z działalnością firmy. Im jest ono większe, tym wyższy koszt kapitału własnego.
● Koszt zadłużenia (Rd) – odnosi się do oprocentowania, jakie firma płaci za swoje zadłużenie. Im niższe, tym mniejszy koszt zadłużenia.
● Struktura kapitału – proporcja kapitału własnego i zadłużenia wpływa na WACC. Im większy udział zadłużenia, tym niższy WACC, ale jednocześnie rośnie ryzyko finansowe firmy.
● Stopa podatkowa (Tc) – wpływa na koszt zadłużenia, ponieważ odsetki od długu są odliczane od podatku. Im wyższa stopa podatkowa, tym niższy efektywny koszt zadłużenia, a w efekcie mniejszy WACC.