Udostępnij:
24-07-2024

Zwrot kosztów odzyskiwania należności – jaką rekompensatę przewidują przepisy?

Nieterminowe regulowanie swoich zobowiązań lub wręcz celowe unikanie płacenia przez kontrahentów jest zmorą wielu przedsiębiorców. Rodzi to ogromne wyzwania w zakresie zarządzania płynnością finansową i dodatkowo naraża na niemałe koszty związane z prowadzeniem działań windykacyjnych. Czym są i od czego zależą koszty odzyskiwania należności? Czym jest rekompensata za koszty odzyskiwania należności?

Czym są koszty odzyskiwania należności?


Koszty odzyskiwania należności to wszelkie wydatki poniesione przez wierzyciela w celu odzyskania pieniędzy od dłużnika. Mogą one obejmować wiele czynności, a ich wysokość zależy od kilku czynników, w tym od skomplikowania sprawy, rodzaju zastosowanych metod odzyskiwania należności oraz od tego, czy wierzyciel korzysta z usług zewnętrznego podmiotu, czy też należności dochodzi we własnym zakresie.

Najczęstsze rodzaje kosztów odzyskiwania należności można podzielić na kilka podstawowych kategorii:

koszty korespondencji – listy, telefony, e-maile, wiadomości SMS itp.;

koszty usług prawnych – konsultacje z prawnikiem, sporządzenie pozwu, reprezentacja w sądzie itp.;

koszty egzekucyjne – koszty komornicze, opłaty manipulacyjne, opłaty egzekucyjne itp.;

koszty windykacji – koszty prowadzenia procedur windykacyjnych itp.;

koszty operacyjne – wszelkie opłaty związane z administrowaniem sprawą (np. koszty biurowe, koszty druku, koszty podróży).


Od czego zależą koszty odzyskiwania należności? Istnieje kilka czynników, które mają istotny wpływ na ich wysokość:

● rodzaj należności;

● skomplikowanie sprawy;

● lokalizacja dłużnika;

● wykorzystywane metody odzyskiwania.


Ile wynosi rekompensata za koszty odzyskiwania należności?


Z nierzetelnymi klientami zmaga się wielu przedsiębiorców, dlatego też ustawodawca przewidział rekompensatę za koszty odzyskiwania należności. Zasada jej działania została szczegółowo opisana w ustawie z dnia 8 marca 2013 roku o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych. Zgodnie z treścią art. 10, który w całości jest poświęcony zwrotowi kosztów odzyskiwania należności:

„Wierzycielowi od dnia nabycia uprawnienia do odsetek, o których mowa w art. 7 ust. 1 lub art. 8 ust. 1, przysługuje od dłużnika, bez wezwania, rekompensata za koszty odzyskiwania należności, stanowiąca równowartość kwoty:

1. 40 euro – gdy wartość świadczenia pieniężnego nie przekracza 5000 złotych;

2. 70 euro – gdy wartość świadczenia pieniężnego jest wyższa niż 5000 złotych, ale niższa niż 50000 złotych;

3. 100 euro – gdy wartość świadczenia pieniężnego jest równa lub wyższa od 50000 złotych”.

Co w sytuacji, gdy poniesione przez przedsiębiorcę koszty są istotnie wyższe niż przewidziana kwota rekompensaty? Taką sytuację ustawodawca także przewidział i zaznaczył w tym samym artykule, że oprócz kwoty rekompensaty „wierzycielowi przysługuje również zwrot, w uzasadnionej wysokości, poniesionych kosztów odzyskiwania należności przewyższających tę kwotę”.

koszty-odzyskiwania-naleznosci.jpg


Komu należy się rekompensata za koszty odzyskiwania należności?


Dochodzenie zwrotu kosztów odzyskiwania należności możliwe jest tylko w przypadku transakcji handlowych zawieranych przez podmioty, które podlegają ustawie o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych.

Czym jest transakcja handlowa według ustawodawcy? Stanowi umowę, której przedmiotem jest odpłatna dostawa towaru lub odpłatne świadczenie usługi, zawieraną przez strony w związku z wykonywaną działalnością. Aby jednak móc zastosować przepisy wynikające z ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych, musi być zawarta pomiędzy:

● przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 roku o prawie przedsiębiorców;

● podmiotami prowadzącymi działalność, o której mowa w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 roku o prawie przedsiębiorców;

● podmiotami, o których mowa w art. 4, art. 5 ust. 1 i art. 6 ustawy z dnia 11 września 2019 roku o prawie zamówień publicznych;

● osobami wykonującymi wolny zawód;

● oddziałami i przedstawicielstwami przedsiębiorców zagranicznych;

● przedsiębiorcami z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej.