Definicja środka trwałego

Wielu przedsiębiorców, którzy dopiero rozpoczynają przygodę z biznesem, miewa problem z tym, by prawidłowo ocenić dokonany zakup i właściwie ująć go w księgach rachunkowych. Wiele zakupów to zwykłe wydatki, jednak czasami spełniają warunki do tego, by uznać je za wyposażenie czy środek trwały. Czym zatem jest środek trwały?
Odpowiedzi na to pytanie szukać należy w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wprawdzie ustawa wprost nie definiuje, czym jest środek trwały, jednak wskazuje na składniki majątku, które mogą być amortyzowane i tym samym uznane za środki trwałe. Zgodnie z treścią art. 22a poprzez środki trwałe rozumieć należy „stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

• maszyny, urządzenia i środki transportu,

• inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt. 1”.

Jaki zakup może być uznany za środek trwały?

By dokonany zakup mógł zostać uznany za środek trwały, musi spełniać kilka warunków, które wprost wynikają z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z przytoczoną już treścią ustawy środek trwały musi:

• stanowić własność lub współwłasność podatnika,

• być nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,

• być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

• mieć przewidywany okres używania dłuższy niż rok,

• być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddany do używania na podstawie stosownej umowy.

Warto w tym miejscu wspomnieć, że spełnienie powyższych warunków wcale nie oznacza dla przedsiębiorcy obowiązku ujęcia w księgach składnika majątku, który wpisuje się w powyższą definicję. Istotna jest również jego wartość. Jeśli nie przekracza ona 10 000 złotych, podatnik może, ale nie jest zobowiązany do tego, by wprowadzić taki składnik majątku do ewidencji środków trwałych.

Co w sytuacji, gdy przedsiębiorca nie zdecyduje się na ujęcie zakupu w księgach rachunkowych? Nie dokonuje wówczas odpisów amortyzacyjnych, a poniesiony wydatek zalicza bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania składnika majątku do użytkowania.

Jeśli zakup kwalifikuje się jako środek trwały, ale jego wartość jest niższa niż 10 000 złotych, przedsiębiorca ma dwie możliwości do wyboru:

• wprowadzić środek trwały do ewidencji i dokonywać dla niego regularnych odpisów amortyzacyjnych,

• wprowadzić środek trwały do ewidencji i skorzystać z możliwości jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w miesiącu oddania go do użytku lub w miesiącu następnym.

Na czym polega aktualizacja wartości środków trwałych?

Amortyzacja jest kosztem związanym z naturalnym zużywaniem się środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Stosowanie odpisów amortyzacyjnych ma na celu bieżące aktualizowanie wartości składników majątkowych przedsiębiorstwa. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się do momentu, kiedy ich zsumowana wartość zrówna się z wartością początkową środka trwałego. Obowiązujące przepisy dopuszczają możliwość stosowania kilku różnych metod naliczania odpisów amortyzacyjnych – m.in. metodę liniową, liniową przyśpieszoną, degresywną czy jednorazową.