Na czym polega strategia błękitnego oceanu?

Większość strategii i koncepcji wspierających prowadzenie oraz rozwój biznesu zakłada analizę słabych i mocnych stron czy też szans i zagrożeń, by w ten sposób zidentyfikować przewagi konkurencyjne i elementy oferty, które pozwolą się wyróżnić. Nieco inne podejście do zarządzania i prowadzenia biznesu proponuje strategia błękitnego oceanu. Zaleca ona odejście od działań konkurencyjnych i skoncentrowanie się na poszukiwaniu takiego obszaru działalności, który nie jest jeszcze zagospodarowany na rynku i tym samym nie wymaga konkurowania z innymi podmiotami.

Walka o wykrojenie dla siebie jak największego kawałka rynkowego tortu jest bardzo wymagająca, jednak nie niesie za sobą zbyt dużego ryzyka. Przedsiębiorca nie jest bowiem zmuszony do zmiany profilu działalności czy debiutu na zupełnie nowym rynku. Działa na znanym sobie podwórku i kieruje ofertę do znanych sobie odbiorców. Próbuje jedynie dotrzeć ze swoją usługą czy produktem do nowych klientów lub odzyskać tych utraconych.

Działanie zgodnie z koncepcją błękitnego oceanu niesie za sobą dużo większe ryzyko, ale również szansę na wzrost skali biznesu i wysokie marże. Błękitny ocean rozumieć bowiem należy jako niezagospodarowany dotychczas obszar rynku. Może on być tworzony zupełnie od podstaw – tj. poprzez oferowanie zupełnie nowych produktów, których nie ma obecnie w sprzedaży – lub ewentualnie poprzez poszerzanie aktualnej oferty o produkty w pewnym sensie komplementarne.

Czy strategia błękitnego oceanu sprawdza się we współczesnych realiach rynkowych? W dobie ogromnej konkurencji utrzymanie się na rynku bez ciągłego doskonalenia oferty i innowacji jest nieprawdopodobnie trudne. Próby poszukiwań niezagospodarowanych obszarów rynku są tym samym w wielu branżach koniecznością, by utrzymać się na powierzchni.

Strategia błękitnego oceanu a strategia czerwonego oceanu

Strategia błękitnego oceanu to przeciwieństwo strategii czerwonego oceanu. Jako błękitny ocean rozumieć należy wykreowaną przez firmę przestrzeń rynkową, w której konkurencja przestaje być istotna. Czerwony ocean to z kolei istniejąca już przestrzeń rynkowa, która poddana jest ciągłemu działaniu ścierających się ze sobą sił konkurencyjnych. Celem funkcjonujących w niej podmiotów jest eliminacja konkurencji i zdobycie jak największego udziału w rynku. Działania te realizowane są w ramach istniejącego popytu, co pociąga za sobą konieczność ciągłego optymalizowania kosztów i maksymalizowania marży.

Teoria błękitnego oceanu – przykłady zastosowania

Wbrew pozorom firmy nie są wcale tak chętne do nieustannego konkurowania. Wiele z nich świadomie rezygnuje z rywalizacji i ścigania się w bezsensownym wyścigu. Inwestują czas i wysiłki w poszukiwanie nowych produktów czy innowacji. Doskonałym przykładem może być chociażby firma Apple, która widząc problem nielegalnego pobierania muzyki z sieci, zdecydowała się na stworzenie platformy iTunes umożliwiającej legalne nabywanie pojedynczych utworów muzycznych lub całych albumów za niewielkie pieniądze. Platforma stanowiła wówczas innowację i jednocześnie doskonałe uzupełnienie oferty produktowej Apple.

Innym przykładem jest niezwykle popularny Cirque du Soleil, który zupełnie zmienił postrzeganie cyrków i zaproponował potencjalnym odbiorcom rozrywkę, która zaspokaja wiele różnych potrzeb jednocześnie. Z programu wykluczono całkowicie udział zwierząt, które dominują w konwencjonalnych cyrkach, zachowano popisy akrobatyczne, które dodatkowo uzupełniono elementami baletu, teatru i sztuk wizualnych. W rezultacie udało się stworzyć program, który całkowicie odmienił postrzeganie tradycyjnych grup cyrkowych i wprowadził na rynek zupełnie nową jakość. Jakość, która w stosunkowo szybkim czasie zdobyła uznanie na całym świecie i zapewniła fundamenty dalszego rozwoju.