Definicja dużego przedsiębiorcy

Zasady klasyfikacji przedsiębiorców ze względu na rozmiar definiuje ustawa z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców. W art. 7 ustawy pojawiają się definicje mikroprzedsiębiorcy, małego przedsiębiorcy i średniego przedsiębiorcy.
I tak za mikroprzedsiębiorcę uznaje się przedsiębiorcę, który w co najmniej jednym roku z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki:

● zatrudniał średniorocznie mniej niż 10 pracowników oraz

● osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 2 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 2 milionów euro.

Mały przedsiębiorca natomiast w co najmniej jednym roku z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie dwa poniższe warunki:

● zatrudniał średniorocznie mniej niż 50 pracowników oraz

● osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 10 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 10 milionów euro.

Średnim przedsiębiorcą jest z kolei przedsiębiorca, który nie jest mikroprzedsiębiorcą ani małym przedsiębiorcą, ale w co najmniej jednym roku z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki:

● zatrudniał średniorocznie mniej niż 250 pracowników oraz

● osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 50 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 43 milionów euro.

W ustawie próżno szukać definicji dużego przedsiębiorcy, jednak z powyższego można wywnioskować, że dużym przedsiębiorcą jest przedsiębiorca, który nie spełnia warunków kwalifikujących do kategorii mikro, małych i średnich przedsiębiorców.

Obowiązki ciążące na dużych przedsiębiorcach

Posiadanie statusu dużego przedsiębiorcy niesie za sobą dodatkowe obowiązki w momencie zawierania transakcji handlowych. Obowiązek ten wynika wprost z ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych, która ma na celu identyfikację transakcji asymetrycznych – tj. zawieranych pomiędzy dużymi przedsiębiorcami i podmiotami, które nie wpisują się w definicję dużego przedsiębiorcy – i ochronę interesów właśnie tych mniejszych podmiotów.

O oświadczeniu o statusie dużego przedsiębiorcy mówi art. 4c, który wskazuje, że „przedsiębiorca składa drugiej stronie transakcji handlowej oświadczenie o posiadaniu, uzyskaniu albo utracie statusu dużego przedsiębiorcy, jeżeli odpowiednio posiada, uzyskał albo utracił ten status”. Kiedy pojawia się taki obowiązek? Odpowiedź na to pytanie ustawodawca podaje w tym samym artykule. Oświadczenie o:

● posiadaniu statusu dużego przedsiębiorcy składa się najpóźniej w momencie zawarcia pierwszej transakcji handlowej między stronami,

● uzyskaniu statusu dużego przedsiębiorcy składa się najpóźniej w momencie zawarcia pierwszej transakcji handlowej między stronami po uzyskaniu tego statusu,

● utracie statusu dużego przedsiębiorcy składa się najpóźniej w momencie zawarcia pierwszej transakcji handlowej między stronami po utracie tego statusu

– jednokrotnie, w formie, w jakiej jest zawierana ta transakcja handlowa.

Co grozi za niezłożenie oświadczenia o posiadaniu statusu dużego przedsiębiorcy?

Ustawa z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych wskazuje również na konsekwencje niestosowania się do jej zapisów. Zgodnie z treścią art. 13za – „kto wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 4c, nie składa oświadczenia, o którym mowa w tym przepisie, albo składa oświadczenie niezgodne ze stanem rzeczywistym, podlega karze grzywny”.