Co to jest opłata prolongacyjna?

Brak możliwości terminowego regulowania swoich zobowiązań to problem, którego nie należy bagatelizować. Zamiast narażać się na naliczenie dodatkowych kosztów w postaci karnych odsetek i inne konsekwencje, warto zorientować się, jakie kroki można podjąć, by zaradzić takiej sytuacji. Okazuje się, że co do zasady dogadać można się zarówno z bankiem, jak i urzędem.

Jeśli przedsiębiorca nie jest w stanie w terminie uregulować należności podatkowych, może ubiegać się o odroczenie terminu płatności lub rozłożyć zobowiązanie na raty. Urząd Skarbowy lub ZUS wniosek taki może wprawdzie odrzucić, jednak bardzo często wnioski takie rozpatrywane są pozytywnie. Pozytywne rozpatrzenie powoduje powstanie konieczności wniesienia opłaty prolongacyjnej. Można powiedzieć, że stanowi ona dla urzędu pewną formę rekompensaty za utracone odsetki karne.

Wniesieniu opłaty prolongacyjnej towarzyszy podpisanie z urzędem stosownej umowy zawierającej szczegółowo opisane warunki zawartego porozumienia oraz terminy, w których przedsiębiorca zobowiązuje się uiścić zaległości.

Kiedy opłata prolongacyjna nie jest konieczna?

Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa istnieją sytuacje, które zwalniają z obowiązku wniesienia opłaty prolongacyjnej. Zapis taki ustawodawca wprowadził w ramach tzw. tarczy antykryzysowej. Zwolnienie przysługuje w sytuacji, gdy wniosek o odroczenie terminu płatności lub rozłożenie jej na raty złożono w czasie stanu zagrożenia epidemiologicznego, stanu epidemii lub w okresie 30 dni następujących po ich odwołaniu i jednocześnie będzie dotyczył należności wynikających ze składek za okres od 1 stycznia 2020 roku.

W jaki sposób ustala się wysokość opłaty prolongacyjnej?

Opłatę prolongacyjną ustala się za okres rozpoczynający się od dnia następującego po dniu:

● przyznania ulgi do terminu odroczonej spłaty (zobowiązania nieprzeterminowane),

● złożenia wniosku do terminu odroczonej spłaty (zobowiązania przeterminowane).

W przypadku zobowiązań przeterminowanych za okres między terminem płatności a złożenia wniosku przedsiębiorca zobowiązany jest zapłacić standardowe odsetki.

Zgodnie z treścią art. 57 ordynacji podatkowej „stawka opłaty prolongacyjnej jest równa obniżonej stawce odsetek za zwłokę”. Oblicza się ją przy pomocy prostego wzoru, który nakazuje pomnożyć kwotę zobowiązania (KW) przez stawkę prolongaty (SP) i liczbę dni (LD), których prolongata dotyczy, a następnie uzyskany wynik podzielić przez 365 dni.

Opłata prolongacyjna = (KW × SP × LD) / 365 

Zakładając, że kwota zobowiązania to 20 000 zł, a stawka prolongaty wynosi 4%, za każdy dzień korzystania z odroczenia przedsiębiorca będzie zobowiązany zapłacić opłatę prolongacyjną w wysokości niemal 2,20 zł.

Jakie są inne narzędzia do utrzymania płynności finansowej?

Wnioskowanie o odroczenie terminu płatności podatku to niewątpliwie rozsądne działanie w przypadku utraty płynności finansowej, jednak nie jedyne. Jeśli przedsiębiorca dysponuje nieprzeterminowanymi fakturami, wystawionymi kontrahentom z odroczonym terminem płatności, może skorzystać z faktoringu. W ten sposób można natychmiast odzyskać środki zamrożone na fakturach lub pozyskać środki finansowe na niezbędne wydatki – w tym również na pokrycie zaległości względem urzędów Kliknij i załóż bezpłatne konto, by sprawdzić jak działa eFaktoring NFG.

Inną opcją jest zapewnienie płynności poprzez rozsądne planowanie zakupów firmowych i rozłożenie na raty faktur zakupowych.  Taką usługą jest Fakturatka NFG, która umożliwia szybkie rozłożenie na raty faktur z przyszłym terminem płatności. Proces jest bardzo prosty! Wystarczy na kalkulatorze wskazać kwotę faktury, liczbę rat i wysokość opłaty wstępnej. Po szybkiej kalkulacji kosztów wystarczy złożyć wniosek o finansowanie faktury i zatwierdzić warunki SMSem. NFG w dniu płatności faktury przelewa środki na konto dostawcy wskazane na fakturze, a przedsiębiorca spłaca należność w ratach na konto NFG. Co ważne, na raty można rozłożyć zarówno towary, sprzęt jak i usługi! Kliknij i załóż bezpłatne konto, by sprawdzić jak działa Fakturatka!