09-05-2019
Jak księgować koszty faktoringu?
Faktoring jest jedną z form finansowania działalności gospodarczej. Polega na wykupieniu przez faktora nieprzeterminowanej wierzytelności faktoranta. W praktyce oznacza to, że faktor wypłaca kwotę na którą została wystawiona faktura od razu, dzięki czemu faktorant może w przeciągu kilkunastu minut uzyskać pieniądze na które w normalnych okolicznościach musiałby czekać aż do końca wyznaczonego na fakturze terminu. Księgowanie faktoringu dla wielu osób jest jednak nadal sprawą niejasną.
Faktoring to specyficzny rodzaj kredytowania pozwalający na zachowanie ciągłości finansowych działalnościom gospodarczym, które aktywnie wykonują swoje usługi. Istnieją różne rodzaje faktoringu, co sprawia, że księgowanie faktoringu nie jest we wszystkich wypadkach takie same.
Księgowanie faktoringu jest zależne od tego na jaki rodzaj faktoringu zdecydował się przedsiębiorca. Jeżeli mamy do czynienia z tzw. faktoringiem bez regresu, to wraz z przejęciem przez faktora wierzytelności faktorant powinien wyksięgować tę wierzytelność z księgi rachunkowej. W przypadku tego rodzaju faktoringu należy także zwrócić uwagę na księgowanie opłaty pobieranej przez faktora, za świadczone usługi. Zapisuje się wartość brutto tej opłaty, potem odpisuje się podatek VAT, oraz wartość netto opłaty dla faktora.
Księgowanie faktoringu z regresem przebiega nieco inaczej. Wierzytelność nie zostaje bowiem wyksięgowana z ksiąg faktoranta. Ryzyko niewypłacalności płatnika faktury zostaje przy kliencie firmy faktoringowej, dlatego to w jego księgach pozostaje zapis. Dopiero gdy faktor poinformuje faktoranta, że należność została opłacona, można ją wyksięgować. Księgowanie faktoringu mieszanego wygląda podobnie, gdyż kosztami finansowymi jest ta część wierzytelności, której ryzyko niewypłacalności nie zostało przeniesione na faktora.
W przypadku faktoringu tajnego (nazywanego także cichym lub niejawnym) kwestie księgowania są jasne. Wystawca faktury, jako osoba która nie zostaje w ogóle powiadomiona o fakcie zawarcia umowy między faktorem i faktorantem, jest zobligowany do opłacenia faktury na dane wpisane na dokumencie pierwotnym (tj. fakturze). Wielu przedsiębiorców rozlicza się na podstawie prowadzenia Księgi Przychodów i Rozchodów, co oznacza, że środki otrzymane z eFaktoringu są wpisywane jako przychód, zaś te które oddaje się faktorowi – rozchód.
Łatwo zauważyć, że faktoring bez regresu bardzo przypomina sprzedanie należności, faktoring z regresem i faktoring cichy zaś kredyt pod zastaw. To, który rodzaj faktoringu sprawdzi się lepiej w danym przedsiębiorstwie jest kwestią bardzo indywidualną, bowiem każde rozwiązanie ma zarówno swoje wady jak i zalety. Aspekt księgowy nie powinien być w tej sytuacji żadnym determinantem.
Większość firm korzysta z usług profesjonalnych księgowych, którzy dokładnie wiedzą jak księgować koszty faktoringu – niezależnie od jego typu. W takiej sytuacji problem z zapisami w księdze rachunkowej lub KPiR zostaje rozwiązany.
Wybór formy faktoringu ma istoty wpływ na proces jego księgowania. Z punktu widzenia przedsiębiorstwa najbardziej istotne jest to, czy należność wraz z datą faktorowania zostanie wykreślona z ksiąg rachunkowych. Jeżeli tak, to przedsiębiorca nie tylko od razu otrzymuje środki, ale i może poczuć się bezpiecznie – ryzyko, że faktura nie zostanie opłacona przestaje stanowić dla niego problem.
Jak księgować koszty faktoringu? Zgodnie z jego typem!
Księgowanie faktoringu jest zależne od tego na jaki rodzaj faktoringu zdecydował się przedsiębiorca. Jeżeli mamy do czynienia z tzw. faktoringiem bez regresu, to wraz z przejęciem przez faktora wierzytelności faktorant powinien wyksięgować tę wierzytelność z księgi rachunkowej. W przypadku tego rodzaju faktoringu należy także zwrócić uwagę na księgowanie opłaty pobieranej przez faktora, za świadczone usługi. Zapisuje się wartość brutto tej opłaty, potem odpisuje się podatek VAT, oraz wartość netto opłaty dla faktora.
Księgowanie faktoringu z regresem przebiega nieco inaczej. Wierzytelność nie zostaje bowiem wyksięgowana z ksiąg faktoranta. Ryzyko niewypłacalności płatnika faktury zostaje przy kliencie firmy faktoringowej, dlatego to w jego księgach pozostaje zapis. Dopiero gdy faktor poinformuje faktoranta, że należność została opłacona, można ją wyksięgować. Księgowanie faktoringu mieszanego wygląda podobnie, gdyż kosztami finansowymi jest ta część wierzytelności, której ryzyko niewypłacalności nie zostało przeniesione na faktora.
W przypadku faktoringu tajnego (nazywanego także cichym lub niejawnym) kwestie księgowania są jasne. Wystawca faktury, jako osoba która nie zostaje w ogóle powiadomiona o fakcie zawarcia umowy między faktorem i faktorantem, jest zobligowany do opłacenia faktury na dane wpisane na dokumencie pierwotnym (tj. fakturze). Wielu przedsiębiorców rozlicza się na podstawie prowadzenia Księgi Przychodów i Rozchodów, co oznacza, że środki otrzymane z eFaktoringu są wpisywane jako przychód, zaś te które oddaje się faktorowi – rozchód.
Łatwo zauważyć, że faktoring bez regresu bardzo przypomina sprzedanie należności, faktoring z regresem i faktoring cichy zaś kredyt pod zastaw. To, który rodzaj faktoringu sprawdzi się lepiej w danym przedsiębiorstwie jest kwestią bardzo indywidualną, bowiem każde rozwiązanie ma zarówno swoje wady jak i zalety. Aspekt księgowy nie powinien być w tej sytuacji żadnym determinantem.
Księgowanie faktoringu a biznes – jakie ma to znaczenie dla przedsiębiorcy?
Większość firm korzysta z usług profesjonalnych księgowych, którzy dokładnie wiedzą jak księgować koszty faktoringu – niezależnie od jego typu. W takiej sytuacji problem z zapisami w księdze rachunkowej lub KPiR zostaje rozwiązany.
Wybór formy faktoringu ma istoty wpływ na proces jego księgowania. Z punktu widzenia przedsiębiorstwa najbardziej istotne jest to, czy należność wraz z datą faktorowania zostanie wykreślona z ksiąg rachunkowych. Jeżeli tak, to przedsiębiorca nie tylko od razu otrzymuje środki, ale i może poczuć się bezpiecznie – ryzyko, że faktura nie zostanie opłacona przestaje stanowić dla niego problem.
