Import usług – obowiązek podatkowy

Chcąc odpowiedzieć na pytanie dotyczące definicji importu usług, należy zajrzeć do ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. Zgodnie z przytoczoną w tym dokumencie definicją przez import usług należy rozumieć „świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4”. Wspomniany art. 17 precyzuje z kolei, że „podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

● usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,

● usługobiorcą jest:

– w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,

– w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,

– w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4”.

Import usług oczywiście rodzi obowiązek podatkowy, a biorąc od uwagę fakt, że miejscem świadczenia usług jest terytorium Rzeczypospolitej, księgowanie usługi oraz uregulowanie podatku następuje w Polsce. Podstawę opodatkowania ustala się od kwoty, jaką usługodawca ma otrzymać od usługobiorcy. Obejmuje ona nie tylko podatki, cła, prowizje, ale także wszelkie inne opłaty i należności wynikające z umowy.

Wewnątrzwspólnotowe nabycie usług a import usług

Ustawa o podatku od towarów i usług definiuje również pojęcie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, które zgodnie z art. 9 ust. 1 należy rozumieć jako „nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz”. W tym miejscu warto wspomnieć, że istotną różnicą między importem usługi a wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów jest zakres terytorialny – w pierwszym przypadku mówimy o imporcie usług z całego świata, w drugim o fizycznych produktach z terenu UE. Księgowanie i rozliczanie podatku VAT odbywają się identycznie.

Import usług a VAT

Obowiązek podatkowy w przypadku importu usług powstaje z dniem wykonania usługi, co oznacza, że właśnie z taką datą usługę należy zaksięgować. Jeśli usługa realizowana jest etapami, w analogiczny sposób należy ją ujmować w księgach – obowiązek podatkowy powstaje bowiem w momencie otrzymania częściowej lub całościowej zapłaty. Jeśli faktura nie zostanie ujęta w księgach w terminie, podatnik od 7 września 2021 roku ma prawo odliczyć VAT naliczony od należnego w rozliczeniu za miesiąc, w którym powstał obowiązek podatkowy.