Cesja wierzytelności

Cesja wierzytelności (przelew) polega na przeniesieniu prawa do wierzytelności na rzecz osoby innej niż strony umowy, wskutek której wierzytelność powstała. Osoba sprzedająca wierzytelność określana jest jako cedent, a podmiot kupujący jako cesjonariusz. Przeniesienie wierzytelności może nastąpić na podstawie umowy  - sprzedaży, zamiany, darowizny ale także każdej innej umowy zawierającej zobowiązanie do przeniesienia wierzytelności. Dokonanie cesji może się odbyć bez zgody dłużnika. Cesjonariusz wraz z wierzytelnością wraz z nią nabywa roszczenie o zaległe odsetki i inne wynikające z treści umowy uprawnienia.

Faktor

Faktor to strona umowy faktoringowej – umowy zawieranej przez faktora z faktorantem (firmą wystawiającą faktury) w celu nabycia jej wierzytelności w zamian za odpowiednią zapłatę. Faktor więc to firma, która świadczy usługę faktoringu, najczęściej bank albo instytucja finansowa, której przedmiotem działalności jest obrót wierzytelnościami handlowymi, a w palecie oferowanych usług rynkowych ma faktoring.

Faktorant

Przedsiębiorca lub inny podmiot wystawiający faktury za sprzedany towar lub wykonaną usługę, za którą mocą zawartej z kontrahentem umowy handlowej ma prawo do zapłaty za taką dostawę. By stał się faktorantem, musi zawrzeć umowę faktoringową z faktorem, mocą której przeniesie na niego prawo do wierzytelności wynikającej z tej faktury. Faktorantem mogą być zarówno wielkie firmy jak i mikroprzedsiębiorcy.

Faktura faktoringowa

Jak każda faktura jest to dokument sporządzony zgodnie z przepisami prawa wystawiony przez faktora. Fakturą faktoringową jest  każda faktura, która kierowana jest do faktora (firmy faktoringowej) jako przedmiot umowy faktoringowej. W ten sposób staje się ona dokumentem potwierdzającym wierzytelność cedowaną na faktora w ramach umowy faktoringowej. Aby wierzytelności  (faktury) nadawały się do finansowania w ramach umowy faktoringowej musi nastąpić ze strony wystawcy faktury (faktoranta) dostawa towaru lub usługi zgodnie z zamówieniem kupującego. Ponadto jest to wierzytelność z przyszłą datą zapłaty i nieprzeterminowana.

Karencja

Kontrahent (dłużnik faktoringowy)

To podmiot (firma), która przez wystawienie faktury za sprzedawany towaru lub usługę staje się dłużnikiem przedsiębiorcy-faktoranta. Wierzytelność ta następnie staje się przedmiotem umowy faktoringowej. Dłużnik faktoringowy w żadnym przypadku nie jest stroną umowy faktoringowej, choć formalnie staje się jej uczestnikiem.

Mikrofaktoring

To usługa faktoringowa dla najmniejszych firm, tzw. mikroprzedsiębiorstw, którymi zgodnie z polskim prawem są firmy zatrudniające mniej niż dziesięć osób o obrocie rocznym do równowartości 2 mln euro.

Umowa faktoringowa

W przeciwieństwie do np. umowy kredytu czy umowy leasingu, umowa faktoringu (umowa faktoringowa) nie doczekała się specjalnych regulacji; stosuje się więc w tym przypadku wprost przepisy kodeksu cywilnego oraz inne przepisy prawa handlowego. W obrocie gospodarczym przyjęto, że jest to umowa zawierana między dwoma podmiotami: faktorem i faktorantem, której celem (przedmiotem) jest wierzytelność wynikająca z faktury. Mocą tej umowy następuje cesja wierzytelności z wystawcy faktury na faktora, w zamian za zapłatę. Faktorant za całą operację (usługę faktoringową) pobiera prowizję w wysokości określonej w umowie faktoringowej.

Limit faktoringowy

To maksymalna kwota jaką faktor wypłaci faktorantowi tytułem finansowania swoich należności. Górny limit przyznania limitu jest uzależniony od oceny ryzyka faktoranta. Limit zazwyczaj podzielony jest na globalny (maksymalna kwota udzielonego finansowania) i na sublimity, czyli limity finansowania z podziałem na typy cesji (np. cesję cichą).